Nee zeggen tegen een klant is een kans laten liggen. Last minute een extra lading erbij? Ja! Desnoods werkte ik nachten door om containers vol te krijgen. Eigenlijk is het simpel: als ik mijn klanten help groeien, groei ik mee.
Ik heb maar één keer nee gezegd. In 2008 balanceerden we op de rand van bankroet. We hadden ons huis gehypothekeerd en torsten miljoenen schulden. Iemand deed ons een bod, in één klap zouden onze zorgen verdwijnen. Ik zei nee, want mijn bedrijf is me veel te kostbaar.
Om 6 uur ’s ochtends tussen mijn mensen op de kades staan, dat is mijn groot plezier. Eén van hen zijn, is mijn trots.
Als selfmade man ben je in het begin vooral bezig om je bedrijf te laten overleven. Bij het groeien helpen steeds meer mensen je daarbij. Iedereen speelt daarbij een andere rol. Mijn directieleden helpen me om dicht bij de mensen te staan. De tijd die vrijkomt van besturen, besteed ik graag op de werkvloer om de hartslag van het bedrijf te voelen.
Het advies van mijn Raad van Bestuur en mijn managers is goud waard, maar als puntje bij paaltje komt, blijft mijn buikgevoel de beslissingen nemen.
Wie onderneemt, neemt graag risico’s en dat lukt alleen als je op mensen kan vertrouwen. Oprechtheid schat ik hoog in: wie het niet heeft, kan het niet leren. Bij mij zijn diploma’s nooit doorslaggevend, iemand die mij recht in de ogen kijkt heeft een streepje voor.
Traditioneel houden we elke vrijdagavond een drink. Daar komen zaken ter sprake die aan een vergadertafel niet boven komen. Zolang mijn mensen aan mijn mouw blijven trekken en ik hun toeverlaat ben, blijf ik de gelukkigste ondernemer ter wereld. Af en toe zelf een mentor zijn, dat kan zoveel deugd doen.
