De passie achter het ondernemer­schap van
Virginie Dufrasne

Ik wist niet heel goed in welk avontuur ik mij stortte.

Ik was 25 toen ik, een beetje toevallig, aan het hoofd kwam van Lixon. Nu ik erop terugkijk, moet ik toegeven dat het best een zotte uitdaging was. En toch heb ik er helemaal geen spijt van. Moest ik het opnieuw doen, zou ik geen seconde twijfelen .

Het was voor mij helemaal niet vanzelfsprekend om het bedrijf over te nemen. Mijn vader sprak thuis erg weinig over het werk en vond dat de bouw een stresserende sector was. Ik ben economie gaan studeren, omdat dat een zeer brede opleiding is. Daarna ben ik mijn loopbaan begonnen als consultant bij Mc Kinsey.

Op een dag vroeg mijn vader mij om een HR-audit uit te voeren, zoals ik dat in die periode wel vaker deed. Nadat ik een week aan de slag was in het familiebedrijf, vroegen de mensen mij of het me beviel, en of ik de fakkel niet wou overnemen. Mijn vader was toen 63, we hebben erover gepraat en kijk… Ik geef toe dat ik toen niet goed wist waaraan ik begon.

De bouw is een mannenwereld, maar geen machowereld.

Vaak krijg ik de vraag of het moeilijk is om als jonge vrouw een bouwbedrijf te leiden in een sector die bekend staat als een mannenbastion. Die vraag wijst eigenlijk op een heel stereotiep beeld van de sector. De bouw is een mannenwereld, maar geen machowereld. Ik ken weinig mensen die meer respect hebben voor vrouwen dan bouwvakkers. Ze blijven altijd heel authentiek. Op de werf worden de dingen gezegd zonder omwegen. Dat is het echte leven!

We kunnen allen iets leren van anderen.

Bij Lixon beginnen, deed ik voor mijn familie. Maar er blijven, dat doe ik nu voor de mensen die mijn familie zijn geworden. Bij Lixon heb ik aan den lijve ondervonden wat ‘familiebedrijf’ écht betekent. Want hele generaties hebben er elkaar opgevolgd. Daardoor wordt de knowhow al meer dan 100 jaar van generatie op generatie overgedragen, net als de waarden van ons DNA.

Ik heb ontzettend veel opgestoken van onze oudste werknemers. Ze hebben me van meet af aan met open armen ontvangen en veel bijgebracht. Ze belichaamden beter dan ik de waarden van de onderneming. En tegelijk waren ze heel nieuwsgierig om te weten wat mijn inbreng zou zijn: nieuwe ideeën, meer zin om te experimenteren. Het perfecte evenwicht in een onderneming is volgens mij een goede mix tussen ouderen en jongeren. We kunnen allemaal iets van de andere opsteken.