2022 zal in het geheugen van de beleggers als een ‘annus horribilis’ gegrift blijven. Zowel de aandelen- als de obligatiemarkten ondervonden een ernstige terugslag en de obligaties van de opkomende landen ontkwamen hier niet aan. Integendeel, de risicoaversie die het grootste gedeelte van 2022 aanwezig was, heeft zwaar op deze activaklasse gewogen. Wat heeft 2023 dus voor ons in petto?
De risicoaversie – d.i. voorrang geven aan beleggingen die weinig risico inhouden – resulteerde in aanzienlijke terugtrekkingen van beleggingen in schuldpapier uit opkomende markten in 2022. Zo moest de JP Morgan EMBI Diversified (in USD), de index die de obligaties van de groeimarkten in sterke munten vertegenwoordigt, in de loop van 2022 bijna 26% prijsgeven, vooraleer op het einde van het jaar weer op te veren.
Ziehier de markante feiten die tot deze negatieve prestatie hebben geleid.
- De rentestijging in de Verenigde Staten: de relancemaatregelen, zowel de fiscale als de monetaire, resulteerden er in een forse klim van de inflatie, waardoor de Amerikaanse centrale bank (Fed) haar monetair beleid agressief is gaan verstrakken. Die rentestijging staat gelijk met een prijsdaling van de obligaties die in sterke munten (USD) luiden.
- De versterking van de USD: deze stijging in de loop van 2022 was slecht nieuws voor heel wat groeilanden. De opkomende landen waarvan de schuldopbouw in deze munt gebeurt, worden immers geconfronteerd met hogere financieringskosten die te wijten zijn aan de rentestijging en hogere terugbetalingskosten ten gevolge van de stijging van de USD, vooral indien ze niet over voldoende inkomsten in deze munt beschikken.
- De oorlog in Oekraïne: de Russische invasie veroorzaakte een belangrijke stijging van de grondstoffenprijzen waardoor de inflatie en dus het Amerikaans monetair beleid extra onder druk kwamen te staan.
- Het zerocovidbeleid en de vastgoedcrisis in China: hadden een niet te verwaarlozen impact op de groei, niet alleen de Chinese maar ook die van de opkomende landen in hun geheel. Zonder te vergeten dat de lockdowns een impact hadden op de toeleveringsketens, dus op de inflatie.
Sinds eind oktober jl. blijkt die activaklasse zich echter beter te gedragen. De elementen die in 2022 sterk op de prestatie hebben gewogen, blijken immers te stabiliseren en zelfs te verbeteren. Zo heeft de voorzitter van de Fed J. Powell het over "eerste tekenen van desinflatie", zodat de Fed in de loop van 2023 die renteverhogingen mogelijk zal beëindigen. Meteen begon de USD te verzwakken ten opzichte van de meeste munten en de prijs van heel wat grondstoffen, zoals energie, is reeds fors gezakt in vergelijking met zijn hoogste peil. Ten slotte, zou de heropening van China een positieve invloed kunnen hebben op de economische groei van de opkomende landen.
Behalve die gunstige ontwikkeling, vinden wij de door deze activaklasse geboden rendementen nog altijd aantrekkelijk. Zo ligt de spread (de extra rente die door de belegger wordt geëist) van de obligaties van de opkomende landen die in USD luiden momenteel boven het historisch gemiddelde (zie grafiek).