De rente is weer op het appel, en na de turbulentie op de obligatiemarkten van vorig jaar is dat goed nieuws. Een gesprek met Sven Langenhan, Portfolio Director Flossbach von Storch AG, over de opportuniteiten en de risico’s van obligaties.
2022 was een heel moeilijk jaar voor de obligatiemarkten.
S.L.: Dat heeft tal van traditionele beleggers verrast. Obligaties hebben vaak de reputatie dat ze veeleer bedoeld zijn voor "behoudsgezinde" beleggers, met andere woorden zij die op zoek zijn naar beperkte schommelingen en een constant rendement. Maar zo eenvoudig is het niet.
Wat is er vorig jaar gebeurd?
S.L.: Als gevolg van de ontsporende inflatie hadden de centrale banken geen andere keuze dan de rentevoeten massaal op te trekken. Tot vandaag werd de beleidsrente opgetrokken tot 4,75% in de Verenigde Staten en tot 3% in de eurozone. Er worden overigens nog meer renteverhogingen verwacht, die al werden ingeprijsd. De markten maakten en maken dus nog aanzienlijke bewegingen door.
Hoe?
S.L.: De fikse renteverhoging heeft naast historische koersverliezen van veilige Amerikaanse effecten ook gezorgd voor soms massale verhogingen van de risicopremies voor bepaalde bedrijfsobligaties. Een renteverhoging met 1% voor een obligatie op 10 jaar kan momenteel een daling van de koers met ongeveer 8% betekenen.
Maar vandaag hebben de rentevoeten een niveau bereikt dat we al sinds vele jaren niet meer gezien hadden. Dienen er zich opnieuw opportuniteiten aan?
S.L.: De rente is weer op het appel. Het verhogen van het rendement heeft obligaties uiteraard aantrekkelijker gemaakt. Er zijn opnieuw obligaties die de strijd kunnen aangaan met de verwachte langetermijninflatie, enkel en alleen al op basis van hun rendement. De fors hogere rendementen zullen eveneens een bufferrol vervullen bij nieuwe turbulenties. Na een tiental jaar zonder rente, spelen obligaties in principe opnieuw hun diversifiërende rol. Toch als ze actief worden gebundeld in een robuuste portefeuille, rekening houden met de stabiliteit van de emittenten, de opportuniteiten en de risico’s van de effecten.
Wat betekent dat in de praktijk?
S.L.: Om gebruik te kunnen maken van de opportuniteiten op de obligatiemarkt, is er een zeer actieve beleggingsstrategie nodig: een welbepaalde strategische kijk op de wereld en een zekere knowhow. Elke beleggingsbeslissing is gebaseerd op intern onafhankelijk onderzoek. De portefeuillebeheerders en de analisten evalueren heel nauwkeurig de opportuniteiten en de renterisico’s van elke obligatie. Zij baseren zich op de beleggingsrichtlijnen (diversifiëring, flexibiliteit, kwaliteit, solvabiliteit, waarde) van het huis Flossbach von Storch. Naast de eigen evaluatiemodellen houdt het beleggingsproces ook actief rekening met de ESG-criteria.
De rente is weer op het appel, en met een goede strategie kunnen obligaties opnieuw traditionele doelstellingen helpen verwezenlijken. Is alles dan alweer in orde op de rentemarkt?
S.L.: Niet helemaal. Op termijn krijgen we nog met nieuwe uitdagingen te maken. Terwijl 2022 in het teken stond van de stijgende rentevoeten, zou 2023 het jaar kunnen worden van het gebrek aan liquide middelen. Het monetair beleid heeft echter niet alleen betrekking op de rente.
U verwijst naar de inkrimping van de balansen van de centrale banken?
S.L.: Inderdaad, de Amerikaanse Federal Reserve (Fed) wil zijn effectenportefeuille aanzienlijk afbouwen en zo overtollige liquide middelen uit de markt halen: de opbrengst van de effecten in de balans van de centrale banken die gaan vervallen, wordt niet opnieuw belegd.